En toen stond de aarde even stil…
Onze premier riep ons op oog te hebben voor elkaar. In ons zorgdorp Ermelo lijkt dat prima te lukken. Ik zie zoveel mooie initiatieven om me heen. Zangers die bij verzorgingstehuizen zingen, inwoners die een boodschapje halen voor een oudere buurtbewoner etc.
Als personeelsadviseur in de gehandicaptenzorg zie ik dat ook de zorg voor onze kwetsbare medemens doorgaat. Ik ben trots op al onze medewerkers! Wel is het contrast in werkend Nederland nu erg zichtbaar. De één draait overuren, de ander zit verplicht zonder werk thuis. Dan wordt het echt stil.
Op veel gebieden staat de wereld om ons heen ook even stil. Het water in de kanalen van Venetië is helder, vissen zijn weer zichtbaar. In grote steden is er minder smog dan ooit. Men hoort de vogels weer fluiten.
Wat brengt deze periode ons? Bezinning en rust? Hopelijk ook het besef dat we de aarde uitgeput hebben en dat onze ecologische voetafdruk te groot is geworden. Zijn we het rentmeesterschap over de aarde ergens kwijtgeraakt? En hoe kunnen wij de aarde goed achterlaten voor onze kinderen en kleinkinderen? Ik hoop dat iedereen in deze tijd nadenkt over die vragen. En dat vind ik!
